Geluksmakelaars brengen ongeluk

Geluksmakelaars brengen ongeluk

Vorige week dronk ik met mijn beste vriend een kopje koffie in Waanders in de Broeren, de befaamde boekhandel in Zwolle. De muur van week- en maandbladen toonde ons een explosie van geluksbrengers: ‘doe dit en dan komt het goed’ was de boodschap van de meeste voorpagina’s. De weg naar het universele geluk loopt blijkbaar via ontslakken, meditatie of Yoga, mooie hebbedingen, een bepoederd gezicht met botox-lippen dan wel de nieuwste Audi. Een hele wand vol met moraliteit over wat goed voor je zou zijn in je zoektocht naar geluk.

‘Fijn dat de uitgevers en redacties de miljoen (!) depressieven in Nederland een helpende hand toesteken’, zou je in eerste instantie denken. Mij bekroop echter een paradoxaal gevoel. De teksten met verwijzingen naar een gelukkige horizon zouden weleens de oorzaak van al die gevoelens van ‘niet voldoen’ kunnen zijn, realiseerde ik me plotseling. Misschien is die voortdurende stortvloed aan aanbevelingen over hoe je gelukkig wordt geen antwoord op pijn en ellende, maar juist de creator ervan. Dat is wat de schrijver Hans Achterberg in de jaren zeventig waarschijnlijk bedoelde met de markt van welzijn en geluk.

Er gaat een lucratieve aanbiedersmarkt schuil achter al degenen die ‘heil aan de horizon’ verkondigen. Voor de mens die heeft verleerd om het leven dat we leven te accepteren als voldoende, zoals het op dit moment is. Inclusief verdriet, irritatie, verveling enzovoort. Hoe profijtelijk is het om die ‘mankerende’ mens, de mens die zichzelf in de spiegel ziet en zichzelf als tekortkomend beoordeelt een aanlokkelijke oplossing te bieden? De vraag is welk belang er schuil gaat achter al die boodschappen dat we niet voldoen hier op aarde. In al die suggesties die we aangereikt krijgen over wat we allemaal missen. Worden we gehersenspoeld door het idee dat er slechts aan het einde van de horizon een pot met goud staat waarop het woord ‘geluk’ staat. Of zou achter dat idee in werkelijkheid een identiteitsvraagstuk zitten? Welke leegte in onszelf denken we uiteindelijk te vullen?

Er is klaarblijkelijk veel geld te verdienen aan al die gepromote ellendegevoelens. Het grote voorbeeld Donald Trump schreeuwt, twittert en slaat om zich heen met chaosberichten en verborgen angstboodschappen. Zijn slogan ‘Make Amerika Great Again’ maskeert volledig de grootsheid van dat land zoals het al is. Zij suggereert een ‘miserabele’ huidige toestand der natie. Blijkbaar is het niet goed meer, moet het allemaal op de schop en is hij de verlosser die daar voor gaat zorgen. Dat levert hem stemmen en macht op. Waar hebben we dat in de geschiedenis eerder gezien?

Gelukkig gloort er licht aan de horizon. Ik zie dat steeds grotere groepen mensen zich bewust worden van dit menselijk mechanisme dat ‘wat niet is’ belangrijker wordt gemaakt dan ‘wat is’ en van de repeterende leugen dat in stand houdt. Dat mensen voortdurend worden aangespoord te vluchten uit dat onacceptabele nu, desnoods met dozen pillen. Ik zie een tegengeluid, een toenemend collectief bewustzijn, het inzicht dat de wereld van façade in stand wordt gehouden door de industrie van beloftes, die een marketingmechanisme hanteert dat ons niet naar het licht maar naar de afgrond en de depressie brengt. En dat men daar van af wil. De afname van de populariteit van facebook past in dat plaatje. In mijn coaching help ik leiders zichzelf en anderen enthousiast mee te nemen in deze hoopvolle beweging. https://doumavanderhoning.nl/executive-coaching