Laten we het eens hebben over ondernemerschap. Banken, verzekeraars, telefoonaanbieders etc. etc. hebben in ‘de ondernemer’ blijkbaar een nieuwe doelgroep ontdekt (gotspe!), getuige de vele schreeuwende reclameboodschappen: “U als ondernemer heeft geen tijd …. bla bla bla.” Meestal krijg ik de kriebels van al die stereotyperingen. Er wordt bijzonder veel over ondernemerschap gekletst, maar wat onderscheidt een ondernemer nu van een willekeurige ander? We gingen al jaren geleden op onderzoek uit en schreven een aantal conclusies in ons boek ‘Nieuwe Voeten (en andere ondernemerseigen wijsheden)’. Hierbij de eerste bevindingen.

Een ondernemer is in ieder geval met doorzettingsvermogen, maar niet iemand die – zoals vaak gezegd wordt – dom doorgaat. Dom is namelijk dat je iets herhaalt waarvan je weet dat het niet werkt. Een ondernemer is iemand die de werkelijkheid niet in termen van fouten evalueert maar in termen van feiten. Hij (of ‘zij’ natuurlijk) verzet zich niet tegen de feiten die zich voordoen of veroordeelt ze, maar denkt juist in termen van wat werkt en niet werkt. In feite is dit een ondernemersparadigma; het is een mindset, ‘a way to deal with the world’.

Het lijkt er op dat een ondernemer zich van anderen onderscheidt door de authentieke wijze waarop hij met de voorkomende dingen omgaat. Hij investeert niet in zaken waaraan hij niets kan doen of veranderen, hij vindt er niet iets van en is niet geïnteresseerd in het waarom maar kijkt of hij er iets mee kan doen. Kan hij er niets mee, dan doet hij er niets mee. Met mensen in zijn omgeving die ‘begrepen of gehoord’ willen worden heeft hij in principe niets. Dat zullen sommige van zijn medewerkers vast moeilijk vinden.

Ideaal voor de ondernemer is dat de dingen gaan zoals hij dat wil. Tegelijkertijd accepteert hij het feit dat een dergelijk ideaalplaatje een illusie is en dat hij daar mee moet (leren) leven. Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Een ondernemer is in ieder geval geen zeuler, iemand die zich bezighoudt met gedachten over dingen in het verleden, die hij duidt als mislukkingen, en welke hij voortdurend meezeult in de rugzak over zijn schouders. Hij is ook geen tobber, iemand die zich bezig houdt met gedachten over de toekomst en haar onzekerheden, inclusief eventuele rampscenario’s. Hij kijkt naar feiten en hun functionaliteit: wat doet zich voor en wat kan ik er mee doen zodat het voor me werkt. Dat selectievermogen hebben ondernemers tot hun tweede natuur gemaakt.

Is de ondernemer dan een hork, met de blik strak vooruit en vooral uit op eigenbelang? Met andere woorden is hij een soort egoïstische wolf in schaapskleren? Nee, daarmee zou je hem tekort doen. Hij vindt eigenbelang vanzelfsprekend, de gewoonste zaak van de wereld. Hij ziet ook dit als een feit, wellicht iets positiefs en geeft daarvoor ook ruimte aan anderen. Daarmee heeft hij niet de intentie om het belang van anderen te schaden. Sterker nog, hij beseft zeer goed dat zijn succes juist sterk verbonden is met het belang van anderen. Wordt vervolgd.