Waar je ook komt, iedereen dicht ondernemers vele fantastische eigenschappen toe: ze hebben een visie, een droom, een drive, charme, charisma, doorzettingsvermogen, een verlangen. Maar ze hebben vooral een vermogen tot DOEN. Maar is dat wat uiteindelijk tot succes leidt?

Laten we ons bij het beantwoorden van die vraag eens focussen op de zg. starters binnen het ondernemersgilde. Daarin heb ik in de loop van de tijd, vanuit diverse rollen en functies,  vijf typen kunnen onderscheiden.

Het eerste type is de gedwongen starter. Deze is door het bedrijfsleven op straat gezet en kan niet direct een bevredigend alternatief in loondienst vinden. Hij begint voor zichzelf en doet wat hij altijd al deed, maar dan voor eigen rekening en risico, het liefst in de markt die hij al kent. Een moedig maar toch wel angstig avontuur, waarvan het succes vooral afhankelijk is van een welwillend en meewerkend thuisfront.

De tweede – de zelfontbrander – had altijd al eens voor zichzelf willen beginnen en begint vol vuur met iets nieuws als hij zijn ‘baas’ op enig moment zat is en pardoes vertrekt. Zonder te denken start hij met iets, ploetert heel hard en piept als hij in een onmogelijke positie terecht komt. En komt daar vervolgens toch weer uit. Door schade en schande kruipt het bloed waar het niet gaan kan en doet hij uiteindelijk wat hij al lang geleden wilde. Met wisselend resultaat, dat vooral betaald wordt door de omgang met zijn eigen temperament.

De derde soort is de ongedwongen variant daarvan. Hij probeert het voorzichtig met een bewezen product in een nog groeiende markt en heeft er nog een halve baan naast ‘voor als het misgaat’. Dit is het berekenende soort, dat eerst goed nadenkt. De calculerende starter doet niet de dingen die hij het leukste vindt, maar vooral die veel slagingskans hebben. Dit type boekt zeer aardige resultaten als hij na de eerste tegenslagen heeft doorgezet en niet de makkelijkste weg heeft gekozen.

De vierde variant is de denk-ontwijker. Deze start weliswaar serieus met een eigen business maar heeft het meteen druk, druk, druk om niet te hoèven denken. Want denken kan lastig zijn, want het vraagt vaak om het aanbrengen van nuances in een mening of gedrag omdat de dingen nu eenmaal niet zwart of wit zijn. Het besef dat niet alle dingen die je doet zinnig zijn, maakt ook onzeker. Dit type vlucht als het ware in het doen, iets dat hij bij een ‘baas’ ook al deed. Slaagt als hij de moed heeft om samen te gaan werken met een ander en zijn eigenwijsheid door diegene te durven laten afzwakken.

Het vijfde type is de serieuze starter. Deze ziet het vrije ondernemerschap als na grondige overweging als een serieuze uitdaging waar veel voor moet gebeuren, voor wie het onduidelijk is wat dat is, maar het desondanks in zijn volle omvang langdurig aangaat. Deze soort beseft dat je met ‘dom’ doen wordt geen succesvolle ondernemer wordt. Dat ondernemen niet alleen doen en hard werken is, maar vooral ook zodanig werken, dat je er steeds beter in wordt. En dat kun je niet alleen. Dat vraagt om samenwerking en zelfreflectie. Als de metafoor van ondernemen als topsport wordt doorgetrokken, dan heeft een ondernemer ook soms een coach nodig om succesvol te worden.

Ik liep zondag met mijn zoon langs de skatebaan. Prachtig om te zien welke ingewikkelde stunts er met die plankjes, schaatsen en fietsen worden uitgehaald in de half-pipes en andere quasi-obstakels. Het is je ook direct duidelijk hoeveel oefenen er voor nodig is om enig niveau te bereiken. Bij een topsport als ondernemen hoort ook veel en langdurig oefenen en gericht trainen. Werk aan de winkel dus! www.doumavanderhoning.nl